اين همه محبّت

چقدر شکر کنم اين همه محبّت را
چقدر سجده کنم اين شکوه و شوکت را

 دلم خوش است به الطافِ بي نهايتِ تو
تويي که فرض نمودي به خويش رحمت را

 هميشه حفظ نمودي تو آبروي مرا
مني که حفظ نکردم حريم و حرمت را

 برس به داد منِ خسته اي رحيمِ غفور
که بارِ معصيتم کرده طاق طاقت را

 به فکر و جان و تنم قوّتي عنايت کن
که با شکيب تحمّل کنم مشقّت را

 شنيده ام که مناجات و ذکر شيرين است
به کامِ من بچشان طعمِ اين حلاوت را

 به شوقِ وصل تو در اين مسير خواهم ماند
که طي کنم به هواي تو اين مسافت را

 محمّد عابديني
11/8/1398