خداست آن‌که خودش هست سرپناهِ کسي
خداي باخبر از قصّه‌ي گناهِ کسي
فداي چشمِ خطاپوش و مهربانِ خدا
که مانده خيره به پرونده‌ي سياهِ کسي
همان دقايقِ اوّل. همان شروعِ دعا
گذشت مثل هميشه از اشتباهِ کسي
بلند مي‌شود امّا صداي خشمِ خدا
بلند مي‌شود از دل همين‌که آهِ کسي
دلش هميشه سياهست هر که خوش‌حالست
در آسمانِ دلش از خسوفِ ماهِ کسي
دلم خوش است خدا هست و خوب مي‌بيند
اگر چه رفت به تاراج مال و جاهِ کسي
خدا پيام فرستاد: عاشقانه بخند
و حالِ خوبِ خودت را نکن تباهِ کسي
محمّد عابديني
1398.4.19
درباره این سایت